Сипаттама

Адамзат қоғамының саналы түрде сабақтаса, араласа тіршілік етуінің өміршең құралы, халықтың «менінің», ұлттық ділінің арқауы – тіл дейтін болсақ, онда адам баласы ұлтына, жеріне, тарихи дамуына, қауымдасуына, діліне қарай дербес мемлекеттер болып өмір сүріп жатқанда тіл мәселесінің мазмұны да, мәні де артпақ. Жалпы, мемлекетішілік қатынас құралына айналған тіл үлкен саяси мәнге ие. Яғни, тіл өзіне тән табиғи қызметтерімен бірге ендігі тұста аса маңызды елдік, мемлекеттік қызметті де атқарады. Нәтижесінде, мемлекет ішінде тілдің біріктірушілік, басқарушылық, реттеушілік маңызы артады. Сөйтіп, әлеуметтік құбылыс ретіндегі тіл ірі қоғамдық һәм саяси құбылысқа айналады. Оны «мемлекеттік» немесе «ресми» тіл деп атап жүрміз.